De eetbare zeeappel behoort tot de stekelhuidigen en komt voor in de Noordzee, op de Europese rotskusten en in de Middellandse Zee. 

De zeeappel leeft bij voorkeur op diepten tot 1200 meter, waar hij zich op rotsachtige, harde ondergronden ophoudt. Hij heeft stompe stekels en een roze bolvormig lichaam. Vrouwtjes kunnen tot 20 miljoen eitjes produceren.

De gevlekte lipvis behoort tot de familie van de lipvissen en wordt gemiddeld 18 jaar oud.

De vis leeft nabij de kust op een diepte van twee tot maximaal 50 meter. Hij is overdag actief en verbergt zich ’s nachts voor roofdieren bijv. in rotsspleten. De gevlekte lipvis dankt zijn naam aan zijn dikke lippen. De vis is geslachtsrijp als hij twee jaar oud is.

De tot de donderpadden behorende roofvis is ‘s nachts actief en heeft twee stekels op het voorste kieuwdeksel, die niet giftig zijn maar wel pijnlijke, slecht genezende wonden kunnen veroorzaken.

Zeedonderpadden worden aangetroffen in de Atlantische Oceaan, ten noorden van de Golf van Biskaje, in het Kanaal en in de Noordzee en de Oostzee, van ondiep water tot 60 meter diepte. Zij leven bij voorkeur op zandige bodems en veranderen van kleur naar gelang van hun staat van opwinding en het seizoen.

De paardenanemoon, purperrood van kleur, is een van de meest voorkomende zeeanemonen aan de Noordzeekust.

Deze zeeanemoon leeft in het intergetijdengebied en heeft zich perfect aangepast aan de wisselwerking tussen droogvallen en overstromingen. Hij vangt zijn prooi met zijn netelige tentakels en houdt soortgenoten op een afstand. Als hij droogvalt, trekt hij zijn tentakels in en beschermt hij zichzelf tegen uitdroging door zijn eigen slijm te produceren. In aquaria kunnen paardeanemonen meer dan 60 jaar oud worden.

Elk jaar groeien er talloze baby-scholletjes in de Waddenzee, die later worden meegenomen naar de Noordzee.

Schol ondergaat tijdens zijn ontwikkeling een metamorfose. In het begin zwemmen ze rechtop en zijn ze symmetrisch zoals andere vissen. Na 1 à 2 maanden verschuiven het linkeroog en de mond naar de rechterhelft van het lichaam, waarna de zwemblaas zich terugtrekt – en de schol steeds schuiner zwemt tot hij uiteindelijk een bodembewonende platvis wordt. Om zich tegen roofdieren te beschermen, begraven ze zich in de zandbodem, waar ze ook op hun prooi kunnen gaan liggen wachten. Kenmerkend is de gecamoufleerde bovenzijde met oranjegele stippen.

De tong behoort tot de familie van de platvissen en wordt beschouwd als een eenling die ‘s nachts actief is.

Hij leeft op zanderige, zachte bodems nabij de kust en beweegt zich voort op dieptes van 10 tot 200 meter. De tong heeft een langwerpig, ovaal lichaam en draagt beide ogen op de rechterbovenzijde van zijn lichaam.

De wijting behoort tot de kabeljauwachtigen en wordt sinds ongeveer 20 jaar ook in de Noordzee aangetroffen.

De vis komt oorspronkelijk uit het noordelijk deel van de Atlantische Oceaan, het noordelijk deel van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee en leeft op diepten tot 300 meter. Jonge exemplaren blijven meestal dicht bij de kust. De wijting kan een maximumgewicht van 3 kg bereiken.

Deze zeeanemonen kunnen tot wel 160 sterke tentakels hebben.

Het bloemdier heeft een cilindrische vorm en kan tot 15 cm groot worden. De tentakels zijn uitgerust met giftige netelcellen, die de dieren gebruiken om hun prooi te vangen of vijanden op de vlucht te jagen. Zeedahlia’s stralen vaak in verschillende kleuren om andere schepsels te waarschuwen dat ze giftig zijn. Zij leven vooral op harde ondergronden in ondiep water of in mosselbanken.

De zwarte grondel behoort tot de grondelfamilie – een van de meest soortenrijke groepen zeevissen.

De vis leeft op zachte bodems, in mosselschelpen of onder stenen in waterdieptes tot 60 meter. In tegenstelling tot veel andere bewoners van de Noordzee verdraagt hij ook brak water – een mengsel van zoet en zout water dat voorkomt in riviermondingen.

De zwarte grondel behoort tot de grondelfamilie – een van de meest soortenrijke groepen zeevissen.

De vis leeft op zachte bodems, in mosselschelpen of onder stenen in waterdieptes tot 60 meter. In tegenstelling tot veel andere bewoners van de Noordzee verdraagt hij ook brak water – een mengsel van zoet en zout water dat voorkomt in riviermondingen.

De zwartooglipvis behoort tot de familie van de lipvissen en kan negen jaar oud worden. 

De vis leeft bij voorkeur op zeedieptes tot 30 meter en beweegt zich alleen of in kleine scholen voort. In de periode tussen april en juni plant de zwartooglipvis, die na ongeveer twee jaar geslachtsrijp wordt, zich voort. De nakomelingen verblijven aanvankelijk in het getijdengebied.